‘In het dagelijks leven bouw ik aan mijn coachingspraktijk. Ik richt me op mensen zoals ik en hun werkgevers, mensen die in herstel zijn of willen komen van de ziekte verslaving of andere psychische kwetsbaarheden en die daar in hun werk gezond en succesvol mee om willen gaan. In mijn werk integreer ik mijn kennis en ervaring als personeelswetenschapper, allround HRD-professional, life- en recoverycoach en ervaringsdeskundige in herstel.’
‘Iedereen heeft waarde’
‘Ik ben 8 jaar geleden in herstel gegaan van de ziekte verslaving. Ik weet al veel langer dat ik een manisch-depressieve aard heb. Daarnaast heb ik ADHD en ben ik in behandeling voor een eetstoornis. Met therapie, meditatie, boeken en zelfhulpgroepen werk ik elke dag aan het leven met deze kwetsbaarheden. Sinds ik in herstel ben, is het leven veel mooier. Ik ben authentieker en kan beter verbinding maken met mezelf en met mensen om me heen. Ik schaam me er niet voor. Anderen hebben bijvoorbeeld diabetes en ik heb nou eenmaal dit pakketje. Ik ben er trots op dat ik in herstel ben. Iedereen heeft waarde. Het is belangrijk dat we onszelf en elkaar accepteren zoals we zijn.’
‘Als ik kan bijdragen aan een betere kwaliteit van leven van anderen, graag’
‘Met dat idee heb ik me als donor geregistreerd. Ik geloof dat alles en iedereen energie is en verbonden is, één is. Als ik doodga, gaat mijn lichaam dood, niet mijn ziel. En als ik anderen een betere kwaliteit van leven kan geven met wat er nog bruikbaar is van mijn lichaam, graag. Jaren geleden had ik een donorcodicil, zo’n kaartje, maar dat was geen officiële registratie. Nu heb ik me ingeschreven in het Donorregister.’
‘Nadenken over doneren hangt samen met nadenken over cremeren’
‘Het besluit om ja te zeggen tegen donatie hangt samen met mijn wens om gecremeerd te worden. Mijn vader overleed plotseling in 2006 en hij werd begraven. Mijn dochter was toen 3 en wilde destijds niet dat ik verbrand zou worden als ik dood zou gaan. Daarom heb ik dat toen losgelaten. Ik vond het belangrijk dat het voor haar goed zou voelen. Inmiddels is ze ruim 17 en oud genoeg om ermee om te gaan, ook als ze het er niet mee eens zou zijn. Datzelfde geldt voor orgaandonatie. Het nadenken daarover is voor mij verbonden met nadenken over cremeren of begraven en mijn geloof dat alles energie is.’
‘Doneren vormt geen enkele belemmering voor opbaren’
‘Mijn vader lag thuis opgebaard. Ik vond het prettig dat wij hem als familie thuis hadden. Door gesprekken met een vriendin ging ik opnieuw nadenken over donatie. De mogelijkheid om opgebaard te worden was daarbij echt een punt. Ik wil dat mijn familie mij straks ook kan opbaren als zij dat willen. Daarom ben ik alles gaan lezen op de website van de NTS. Zo ontdekte ik dat er geen enkele belemmering is voor opbaren. Toen heb ik besloten om me te registeren en alles te doneren.’
‘Dit proces loopt parallel met mijn herstel’
‘Dit besluit voelt goed voor mij. We zijn allemaal energie, alles is verbonden. Dat voel ik ook zo goed als ik aan het tuinieren ben. Op mijn balkon had ik voorheen nepbloemen en -planten, maar sinds mijn herstel ben ik met echte bloemen begonnen. Inmiddels zaai en kweek ik eetbare bloemen en planten. Het is mooi dat dit proces parallel loopt met mijn herstel. De verbinding met de natuur is aardend.’
Lees hier hoe andere mensen denken over hun keuze het Donorregister.
