Aangeboren hartafwijking
Taurai: ‘Rond mijn 18e bleek dat ik een verdikte hartspier had, een aangeboren aandoening. Na een keer hard fietsen was mijn hart slag 160 slagen per minuut en daalde niet meer. Ik kreeg medicijnen en later regelmatig cardioversie. Dit is een behandeling om het hartritme weer normaal te krijgen als het hart op hol slaat.'
'Ik wilde normaal zijn'
'Daarna onttrok ik me aan zorg en nam mijn medicijnen niet meer. Ik wilde normaal zijn, net als andere jongeren. Helaas kreeg ik weer last van mijn hart. Na nóg een cardioversie kreeg ik te maken met een complicatie. Er zijn bloedpropjes in de bloedbaan terechtgekomen, waardoor een bloedvat naar de nieren werd afgesloten en er een nier uitviel. Dat was schrikken.’
Wachten op verlossend telefoontje
De hartklachten verergerden en uiteindelijk was een harttransplantatie noodzakelijk. Tot er mogelijk een donorhart beschikbaar zou komen, kreeg Taurai een kastje in zijn borst dat zijn hart stimuleerde. ‘Ik had de pech dat daar een bacterie op kwam. Daardoor stopte ook mijn andere nier en moest ik 24/7 aan de dialyse. Ik was er verschrikkelijk aan toe. Gelukkig werkte het antibioticum, was mijn nier gered en kon ik weer actief op de wachtlijst voor een donorhart. Toen kwam het verlossende telefoontje dat er een donorhart was. Ik belde mijn familie, die afscheid kwam nemen. Voor hen was dat heftig, maar ik had er zelf minder moeite mee. Na de operatie was ik een schim van mezelf.’
Geaccepteerd
De cardioloog had voorspeld dat de nog werkende nier kon uitvallen na de harttransplantatie. ‘Dat gebeurde ook. Ik moest meteen dialyseren en op zoek naar een nierdonor. Voordat ik iemand had gevraagd, bood mijn oom zijn nier aan. Daar was ik blij mee. Je vraagt nogal wat van iemand, want het is ingrijpend en heeft ook voor hem risico’s.’ Maar na de transplantatie stopte de nier ermee. Gelukkig was ook een andere oom bereid om Taurai te helpen. ‘Deze keer ging het wel goed en die nier is stabiel. Ik ben beide ooms enorm dankbaar.’
Foodvlogger en kookboek
Taurai kookte altijd al graag en vrienden vroegen vaak: hoe heb je dat gemaakt? ‘Ik begon dingen online te zetten. Toen kreeg ik de tip om video’s te maken. Zo werd ik foodvlogger.’ Zijn inspiratie haalt hij deels uit zijn reizen. ‘Ik was lang niet weggeweest en wilde na mijn tweede niertransplantatie graag naar Japan. Dat mocht eigenlijk niet in het eerste jaar, maar omdat het een veilig land is en je er gezond kunt eten, stemde de arts in. Daarna ben ik thuis ook Japanse gerechten gaan koken. Ik ben een koksopleiding gaan doen en daarna een patisserieopleiding. In april is mijn kookboek uitgekomen: Zoutbewust koken en eten.’ Taurai noemt het expres ‘zoutbewust’ en niet zoutarm of zoutloos. ‘In veel dingen zit van nature zout. En zoutbewust is een positieve insteek: je houdt controle als je weet hoeveel zout ergens in zit.’
Bewust leven
Hoe ziet hij zijn leven nu? Taurai: ‘Ik heb strijd gevoerd om te overleven en daarom is mijn waardering voor het leven groter. Helemaal zonder zorgen leef ik niet, aan mij zit een houdbaarheidsdatum. Daarom doe ik dingen bewust en deel ik mijn kennis over gezond eten. Als ik met mijn vlogs of kookboek ook maar één persoon help om gezonder te eten, dan ben ik blij dat ik kan bijdragen aan die gezondheidswinst.’
